Werkweigering leidt niet zomaar tot ontslag op staande voet

Als een werknemer wordt opgeroepen voor werk, wordt van hem verwacht dat hij komt om te werken. Komt hij niet, dan kan dit (de uitzonderingen daargelaten) als een werkweigering worden beschouwd en in sommige gevallen zelfs als een dringende reden om op staande voet ontslagen te worden. Een kantonrechter in Haarlem mocht zich onlangs over een dergelijke situatie buigen.

 

Arbeidsongeschikt?

Werknemer die werkzaam was als keukenhulp meldt zich op 3 augustus 2016 ziek. Volgens de bedrijfsarts mocht werknemer niet in de voedselverwerking werken. Werknemer heeft toen aangepaste werkzaamheden van werkgever gekregen om uit te voeren.

Met ingang van 7 september wordt werknemer door de bedrijfsarts weer arbeidsgeschikt geacht. Naar aanleiding van de constatering van de bedrijfsarts dat werknemer op 7 september weer arbeidsgeschikt zou zijn, heeft werkgever op 6 september per mail zijn rooster gestuurd, waarbij werknemer o.a. op 7 september om 12.00 uur is ingeroosterd.

Werknemer verschijnt echter niet op zijn werk op 7 september en tussen werkgever en werknemer volgt telefonisch en emailcontact. Werknemer is van mening dat hij om medische redenen (nog steeds) niet in staat is te werken en heeft aangegeven dat er nog nader onderzoek in het ziekenhuis zal plaatsvinden.

 

Werkweigering

Daar werknemer niet meer is komen werken, heeft werkgever hem op 9 september 2016 op staande voet ontslagen op grond van werkweigering. De dringende reden die hier aan ten grondslag ligt is volgens werkgever dat werknemer weigert zijn eigen en/of aangepast werk te verrichten. Daar werknemer geen bewijs heeft overgelegd waaruit zou moeten blijken dat het oordeel van de bedrijfsarts niet correct is, is werknemer arbeidsgeschikt, aldus de werkgever.

Op 14 september heeft werknemer geprotesteerd tegen het ontslag op staande voet en hij heeft op 21 september een deskundigenoordeel bij het UWV aangevraagd. Op 24 februari 2017 heeft het UWV geoordeeld dat werknemer op 7 september 2016 daadwerkelijk niet in staat was zijn eigen werk te verrichten.

 

Ontslag op staande voet houdt geen stand

De kantonrechter maakt korte metten met de handelswijze van werkgever. Het ontslag op staande voet is onterecht gegeven.

Het direct voor de daaropvolgende dag indelen van een werknemer voor werkzaamheden, zonder persoonlijk overleg, terwijl die werknemer net hersteld is gemeld, vindt de kantonrechter niet kies.

Wat nog meer wringt volgens de kantonrechter is dat deze werknemer van meet af aan heeft aangegeven dat hij niet hersteld was, wat (inmiddels) door het deskundigenoordeel wordt bevestigd. Daarnaast vraagt de kantonrechter zich af of de opgedragen werkzaamheden ook daadwerkelijk als aangepaste werkzaamheden kunnen worden gezien.

Werkgever wordt veroordeeld om het achterstallige loon aan werknemer te voldoen.

 

NOVO’s tip

Ontslag op staande voet dient als laatste redmiddel te worden beschouwd. In de hiervoor besproken zaak heeft de werkgever te voortvarend gehandeld en daar is hij door de kantonrechter voor op de vingers getikt. Daarnaast heeft werknemer (weliswaar achteraf) kunnen aantonen dat hij in ieder geval op 7 september ook daadwerkelijk arbeidsongeschikt was. Zoals duidelijk mag zijn, is voorzichtigheid geboden, als het een kwestie van arbeids(on)geschiktheid betreft. Des te meer voorzichtigheid en zorgvuldigheid is geboden als ontslag op staande voet wordt overwogen.

Zit u in eenzelfde situatie en wilt u gepast advies hierover? Neem dan vrijblijvend contact op met NOVO Advocaten, specialist in het arbeidsrecht. U kunt een mail sturen naar info@novo-advocaten.nl of ons bellen op 076-2056040.