Herhaling strenge eisen voor een studiekostenbeding

Het gebeurt vaak: een werknemer volgt – al dan niet op eigen verzoek of op- verzoek van de werkgever – een studie en kort na afloop daarvan wil de werknemer vertrekken. Zuur voor de werkgever die dan de opleiding heeft bekostigd en daar geen profijt meer van kan hebben. Daarom is het zogenaamde “studiekostenbeding” in het leven geroepen. Een beding waarbij werkgever en werknemer afspreken dat in een dergelijk geval de werknemer alsnog (een deel van) de opleidingskosten zal terug betalen aan de werkgever.

Helaas had de werkgever die bij de rechtbank Limburg procedeerde zijn zaakjes niet compleet op orde en ving hij – ondanks het opnemen van een studiekostenbeding – toch bot.

Wat was het geval? Werknemer is vanaf 01 december 2015 bij werkgever in dienst en heeft een studiekostenbeding getekend. In het studiereglement is opgenomen dat de werknemer óf alles terugbetaalt, óf 33,3 procent of niets (na drie jaren).

In december 2016 laat werknemer weten afscheid van werkgever te willen nemen en zegt hij op tegen01 februari 2017, welke opzegging door de werkgever wordt bevestigd. Werkgever gaat dan ook over tot het opmaken van een eindafrekening en brengt daarbij een bedrag van bijna € 900 aan studiekosten in mindering. Bij factuur van maart 2019 (dus ruim nadat het dienstverband was geëindigd) vordert werkgever daarnaast nog een bedrag van ruim € 14.000 aan studiekosten.

In lijn met de wet en eerdere jurisprudentie (Muller/Van Opzeeland-arrest) dient een studiekostenbeding aan de volgende voorwaarden te voldoen:

• het dient de tijd aan te geven binnen welke tijd de werkgever geacht wordt baat te hebben van de door de werknemer door het volgen van de opleiding opgedane kennis en vaardigheden;
• het dient te bepalen dat de werknemer, als de arbeidsovereenkomst tijdens of direct na afloop van de studieperiode eindigt, de kosten over die periode aan de werkgever zal moeten terugbetalen; en
• de terugbetalingsverplichting dient te verminderen naar evenredigheid van het voortduren van de dienstbetrekking gedurende de onder bedoelde tijd.

In dit geval had de werkgever – naar het oordeel van de kantonrechter – niet voldoende duiding gegeven aan dit derde vereiste: de glijdende schaal voor terugbetaling. Als niet voldaan is aan één van deze voorwaarden is een studiekostenbeding nietig en zo ook dus in dit geval.

Daarbij komt dat deze werkgever ook – ondanks verzoek van de rechtbank – verzuimd had haar vordering te onderbouwen. Ook dat werd werkgever wel aangerekend.

NOVO’s tip

Er zijn prima mogelijkheden voor een werkgever om het risico van onverhaalbare kosten na vertrek van een werknemer nadat deze een (dure) cursus op kosten van de zaak heeft gevolgd, af te dekken. Maar dergelijke studiekostenbedingen luisteren nauw. Let er daarom goed op dat – als je een dergelijk beding overeenkomt – aan alle gestelde voorwaarden wordt voldaan. Het beste is het natuurlijk indien niet met één algemeen beding in een arbeidsovereenkomst wordt gewerkt, maar de werknemer voor iedere afzonderlijke te volgen opleiding een beding tekent. Wil je daar hulp bij hebben of zijn er vragen over de geldigheid van een studiekostenbeding? Schroom niet en neem contact op met NOVO Advocaten te Breda, Specialist in Arbeidsrecht. Wij zijn telefonisch bereikbaar op 076-2056040 en per mail via info@novo-advocaten.nl