Hoe finaal is finale kwijting in een vaststellingsovereenkomst?

Opnieuw een geschil over een vaststellingsovereenkomst. Dit keer ging het om het gebruikelijke finale kwijting beding, of te wel de afspraak dat partijen niets meer van elkaar kunnen vorderen behalve nakoming van de afspraken in de vaststellingsovereenkomst. De tekst van zo’n kwijtingbeding verschilt wel eens. In de hier te bespreken zaak van het hof Amsterdam was naast de afspraak dat partijen elkaar finale kwijting verleenden ook bepaald dat tussen partijen alles besproken en uit onderhandeld was en geen verdere onderwerpen waren die partijen buiten de overeenkomst wensten te laten.

Feiten

Partijen in deze hof-zaak waren een jeugdzorginstelling, gefinancierd door de overheid, en een werknemer, met de functie van hoofd automatisering van de afdeling ICT. In 2013 trad een nieuwe bestuurder aan. Deze vroeg werknemer een informatiebeleidsplan te schrijven, waarmee de ICT-investeringen beoordeeld konden worden. Er ontstond een conflict toen werknemer dat plan niet maakte. Werknemer meldde zich vervolgens ziek. Het conflict werd beslecht door de vaststellingsovereenkomst, waarbij de arbeidsovereenkomst werd beëindigd. In die vaststellingsovereenkomst was, zoals gezegd een meer dan beknopt finaal kwijtingsbeding opgenomen. Aan werknemer werd een beëindigingsvergoeding van € 55.000,= betaald.

Het opvolgend ad interim hoofd automatisering heeft op verzoek van bestuurder het reilen en zeilen van de ICT-afdeling onderzocht. Daarop heeft een forensisch accountant nader intern onderzoek gedaan naar onregelmatigheden. Vervolgens is aangifte gedaan bij de politie tegen werknemer. Na onderzoek bleek dat werknemer zich via twee constructies gedurende de jaren 2005 tot 2013 ruim 2 miljoen Euro had laten betalen voor ICT-diensten en -producten die niet werkelijk geleverd waren. Het OM heeft de jeugdinstelling laten weten, werknemer strafrechtelijk te vervolgen wegens oplichting, valsheid in geschrifte en witwassen.

Terugbetaling of finale kwijting?

De jeugdzorginstelling vorderde daarop in rechte betaling van die 2 miljoen Euro wegens onrechtmatige daad. Ook werd terugbetaling van de beëindigingsvergoeding, en in die zin wijziging van de gevolgen van de vaststellingsovereenkomst gevorderd. Werknemer deed, zoals viel te verwachten, een beroep op het finale kwijtingbeding. Volgens werknemer bestond al bij het sluiten van de vaststellingsovereenkomst bij de jeugdzorginstelling een vermoeden over onjuiste ICT-bestedingen. In het proces-verbaal van aangifte stond immers, dat de ICT-kosten aanzienlijk waren gedaald na de ziekmelding van werknemer, dat er kosten waren gemaakt voor licenties die er niet waren en dat de bestuurder van de jeugdzorginstelling toen vermoedde dat er “vanalles niet klopte”. Werknemer verweerde zich dan ook tegen de gevorderde terugbetaling.

Reikwijdte kwijtingbeding

Het hof stelde vast dat werknemer had gefraudeerd. De vraag was of aansprakelijkheid voor die fraude onder het kwijtingbeding viel. Zover reikte dit kwijtingbeding niet, aldus het hof. Voor de uitleg van het beding (wat valt er wel/niet onder) noemde het hof als uitgangspunt, de uitleg die partijen aan hun verklaringen en gedragingen mochten geven en wat zij in dit kader van elkaar mochten verwachten. Tevens overwoog het hof dat je met een kwijtingsbeding alleen afstand doet van rechten en vorderingen waarvan je het bestaan kent bij het overeenkomen van het beding. Op dat moment was de jeugdzorginstelling niet bekend met de omvang van fraude en schade. Deze werd pas later duidelijk na het interne en vervolgens strafrechtelijke onderzoek. Het eerdere vermoeden van de bestuurder “dat er vanalles niet klopte´ vond het hof onvoldoende om bekendheid met de fraude aan te nemen. Het vermoeden van fraude was ook geen onderwerp van gesprek geweest bij het sluiten van de vaststellingsovereenkomst. Werknemer had er niet op mogen vertrouwen dat de jeugdzorginstelling afstand had gedaan van haar vorderingen wegens fraude toen zij het kwijtingbeding overeenkwam. Het hof veroordeelde werknemer, evenals eerder de kantonrechter had gedaan, tot (terug)betaling van de 2 miljoen euro en beëindigingsvergoeding.

NOVO’s tip

In het geval van een frauderende werknemer is het een logische en rechtvaardige uitkomst, dat werkgever het recht schadevergoeding van werknemer te vorderen niet had verloren, ondanks het finale kwijting beding. In minder sprekende gevallen, zal zo’n kwijtingbeding sneller als finaal worden beschouwd. Hoe kunt u ondanks een finaal kwijtingbeding toch niet al uw vorderingsrechten verliezen? Zorg eenvoudigweg dat u ook de relevante zaken die tijdens de onderhandelingen aan de orde komen vastlegt, en niet louter de uiteindelijke afspraken. Dan kunt u bijvoorbeeld, net als in dit geval, aan de hand daarvan aantonen dat u het bestaan van een vordering niet kende toen u het kwijtingsbeding aanging, en dan valt zo’n vordering buiten het bereik van het kwijtingbeding. Als u twijfelt over een situatie, sluit dan een mogelijke vordering gewoon uit van het finale kwijtingbeding. Heeft u vragen over de juiste formulering van een finaal kwijtingbeding in uw specifieke situatie, of vragen over een vaststellingsovereenkomst? Neem dan vrijblijvend contact op met NOVO Advocaten, specialist in het arbeidsrecht. Wij zijn bereikbaar via info@novo-advocaten.nl of u kunt bellen naar 076-2056040.

Onze blogs en publicaties op deze website bevatten informatie van algemene informatieve aard. Afhankelijk van de feitelijke omstandigheden van een specifiek geval kan de informatie op bepaalde gevallen niet, dan wel verminderd van toepassing zijn. De informatie in de blogs/publicaties is niet bedoeld als, en dient niet te worden beschouwd als, juridisch advies van welke aard dan ook. NOVO Advocaten is dan ook niet aansprakelijk voor de gevolgen van het eventuele gebruik dat van de informatie wordt gemaakt, zonder dat deskundig juridisch advies is ingewonnen. Juridisch advies is altijd maatwerk. Wint u dus in een voorkomend geval altijd deskundig juridisch advies in.