Ziekte vaststellen: bedrijfsarts is leidend

Ziekte vaststellen: bedrijfsarts is leidend

In dit artikel gaan we in op de waarde van het oordeel van niet-medisch personeel en de bedrijfsarts bij het bepalen van de mate van ziekte van een werknemer.

Buschauffeur

De situatie is als volgt. Werknemer is op 21 oktober 1991 in dienst getreden bij werkgever als buschauffeur. Sinds 2009 is hij uitgevallen vanwege ziekte en heeft hij tussendoor meerdere pogingen gedaan om zijn werkzaamheden te hervatten. Op 28 juni 2021 is werknemer door werkgever volledig hersteld gemeld. Op 20 juli meldt werknemer zich evenwel opnieuw ziek waarop op 10 augustus werkgever werknemer geconfronteerd heeft met een onderzoek waaruit bleek dat hij niet op tijd zou vertrekken vanaf de haltes tijdens zijn werkzaamheden. Hierna stuurt werkgever aan op een beëindiging van de arbeidsovereenkomst met werknemer. In augustus 2021 huurt werkgever een recherchebureau in om te onderzoeken of werknemer echt last heeft van de klachten die hij stelt te hebben. Bij brief van 27 oktober laat werkgever weten dat werknemer nog een laatste kans krijgt om zijn werkzaamheden volledig te hervatten, zonder dat werknemer voorwaarden mag stellen aan het rooster. Nu werknemer daar niet op in is gegaan, stopt werkgever het loon van werknemer per 1 november. Werkgever verzocht vervolgens de kantonrechter om ontbinding van de arbeidsovereenkomst, maar deze is geweigerd.

Werkgever gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de kantonrechter.

Niet-medisch

Bij de beoordeling van het geschil over of de werknemer al dan niet ziek is, neemt het Hof het advies van de bedrijfsarts als uitgangspunt. Na de ziekmelding van werknemer van 20 juli, is werknemer door de bedrijfsarts gezien. Uit het advies valt niet af te leiden dat werknemer toen in staat was om te werken. Werkgever meent dat werknemer zijn klachten zou overdrijven, maar concreet bewijs om dit standpunt te onderbouwen, ontbreekt. Werknemer is in oktober 2021 wegens spierreuma opgenomen in het ziekenhuis, waarna de bedrijfsarts nog meer beperkingen heeft vastgesteld.

Het Hof oordeelt kort en bondig dat het niet aan werkgever, de advocaat van werkgever of een recherchebureau is om ziekte van een werknemer vast te stellen. Zij zijn geen medici.

Overige vorderingen

Met betrekking tot het te laat vertrekken van de halte en in hoeverre dit dan een grondslag voor ontbinding zou zijn, oordeelt het Hof dat gebleken is dat werknemer hier toestemming voor had gekregen van diens leidinggevende. Als werkgever zich op het standpunt stelt dat dit meer minuten waren dan geoorloofd, had het op de weg van werkgever gelegen om dit beter te kwantificeren bij de schriftelijke toestemming. Tot slot, verwijt werkgever werknemer dat hij nevenwerkzaamheden zou hebben verricht tijdens zijn ziekte. Werkgever stelt zich op het standpunt dat werknemer toestemming had moeten vragen. Werknemer reageert op deze stelling – naar het oordeel van het Hof  terecht - dat werkgever niet heeft aangetoond dat er gerechtvaardigde belangen zouden zijn waardoor deze nevenwerkzaamheden niet verricht zouden mogen worden door werknemer.

Het beroep van werkgever faalt dan ook op alle gronden. Werknemer moet gewoon worden doorbetaald en er is geen reden voor ontbinding. 

NOVO’s tip

Het Hof is duidelijk en in lijn met eerdere rechtspraak: alleen de bedrijfsarts is leidend bij het bepalen in welke mate iemand ziek is. Aan het oordeel van niet-medische personeel die bij een arbeidsgeschil zijn betrokken, komt geen waarde toe. Wilt u meer weten over ziek-meldingen, bedrijfsartsen en 104 weken ziekte? Neem dan contact op met NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht via  info@novo-advocatuur.nl of 076-2056040.