Noodzakelijke studiekosten?

 

Noodzakelijke studiekosten?

De studiekosten, tot voor kort een niet erg veel voorkomende discussie tussen werkgevers en werknemers. Je volgt een studie en een werkgever schiet deze kosten voor. Ga je binnen een tijdsbesprek x weg bij werkgever dan betaal je staffelsgewijs een deel van deze kosten aan werkgever terug. Maar toen kwam de Wet Transparante Arbeidsvoorwaarden vorig jaar augustus. Daarin werd gemeld dat “noodzakelijke “studiekosten niet meer door een werkgever op een werknemer mogen worden verhaald. En dat is precies waar nu discussies over zijn. Wat en wanneer is een studie “noodzakelijk”? Zo ook deze uitspraak van de rechtbank te Almere.

Oude en nieuwe studiekosten

Het gaat om een medewerker die bij een bedrijf dat actief is op het gebied van accountancy en administratie in dienst is sinds 1 januari 2021. Op 2 november 2020 is een studieovereenkomst getekend waarbij werkgever een deel van eerder gemaakte studiekosten door werknemer bij een ex-werkgever overneemt alsook geldt de studieovereenkomst voor het volgen van een nieuwe studie waar werknemer tijdens dienstverband bij werkgever mee zou starten.  

Op 16 augustus 2022 zegt werknemer zijn arbeidsovereenkomst op, waarbij partijen een einddatum van 31 augustus overeenkomen. Op 23 augustus volgt vanuit werkgever voorts een voorstel tot het terugbetalen van de studiekosten. Werknemer was evenwel in de veronderstelling dat er geen sprake van terugbetaling zou zijn en wil zijn opzegging intrekken. Een dag later meldt werknemer zich ziek, zulks terwijl werkgever bij schrijven van 26 augustus de opzegging van werknemer per 31 augustus bevestigt.

Concurrerende werkzaamheden en ontslag op staande voet?

Tevens vermeldt werkgever in dit schrijven dat zij vermoedt dat werknemer concurrerende werkzaamheden verricht en dat dit mogelijk een ontslag op staande voet oplevert. Werkgever wil daarover in gesprek met werknemer, maar werknemer meldt zich voor dit gesprek af. Daarop ontslaat werkgever werknemer op 29 augustus (twee dagen voor de oorspronkelijke einddatum) op staande voet.  Werkgever vordert terugbetaling van de studiekosten van in totaal ruim € 40.000.

Ontslag op staande voet

De kantonrechter geeft aan dat er geen geldige reden is voor het door werkgever gegeven ontslag op staande voet. Twee dagen voor de oorspronkelijke einddatum terwijl niet voldoende vast is komen te staan dat er daadwerkelijk concurrente werkzaamheden zijn verricht. Het feit dat werknemer zich bij de Kamer van Koophandel heeft ingeschreven en zich op LinkedIn zo heeft geprofileerd is daarvoor niet voldoende. Het ontslag op staande voet houdt dan ook geen stand en werkgever moet de gefixeerde schadevergoeding alsook de transitievergoeding betalen.

Studiekosten?

Wel is de kantonrechter van oordeel dat er geen sprake is van “noodzakelijke” studiekosten, zoals door werknemer bepleit. Nergens blijkt uit dat de werknemer is aangenomen met als doel om registeraccountant te worden en dat de opleiding noodzakelijk zou zijn voor de beoogde functie. Daarbij komt dat de opleiding op verzoek van werknemer is gevolgd en niet op initiatief (of eis) van werkgever. Het studiekostenbeding is dan ook niet nietig, in de zin van artikel 7:611a lid 4. Werknemer is dan ook gehouden tot terugbetaling van de studiekosten, zij het niet de gevorderde ruim € 40.000, maar “slechts” 23.627.

NOVO’s tip:

De Wet transparante arbeidsvoorwaarden is nog geen half jaar oud, maar er blijken toch al flink wat discussies gaande over de daadwerkelijke uitleg hiervan. Er is weliswaar een lijst met gereglementeerde beroepen die buiten de reikwijdte van de wet vallen, maar daarbuiten is nog meer dan voldoende “grijs” gebied voor discussie. Wilt u (zoveel mogelijk) zekerheid of de gemaakte afspraken over studiekosten stand houden? Maak even een afspraak met een van onze medewerkers van NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht. We helpen u graag verder. U kunt ons bereiken via de mail op info@novo-advocatuur.nl en telefonisch op 076-2056040.