De zomer staat voor de deur! Hoe zit het met de informatieplicht en het verjaren van vakantiedagen

De zomer staat voor de deur! Hoe zit het met de informatieplicht en het verjaren van vakantiedagen

De zomerperiode komt er aan en dan is het altijd weer een toename aan discussies over al dan niet genoten vakantiedagen. Ieder jaar per 01 juli (tenzij anders is overeengekomen), vervallen de wettelijke vakantiedagen van het voorgaande jaar. Of toch niet? De Hoge Raad besliste immers dat vakantiedagen niet verjaren als werkgever de informatieplicht hierover geschonden heeft. We nemen je mee in de casus.

Vakantie opnemen

De situatie is als volgt. Werknemer is in november 2005 in dienst getreden bij werkgever als advocaat. Er is een geschil ontstaan over de opgebouwde, maar niet-genoten wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen. Werknemer maakte een zaak aanhangig bij de kantonrechter omdat er nog 256,5 (!) vakantiedagen open zouden staan. Die zouden zijn opgebouwd in de periode vanaf indiensttreding tot en met 31 december 2019.

Bij zowel de rechtbank als het hof hebben meerdere ex-collega’s van werknemer verklaard dat werknemer nooit vakantie op wilde nemen omdat hij “niet wist wat hij thuis moest doen”. Bij e-mail van 16 juli 2019 vraagt werkgever aan werknemer: “Zou je je vakantie willen opgeven? Het liefst een aaneengesloten periode van twee of drie weken. Het is niet de bedoeling dat je je vakantiedagen opspaart.”

In een ontbindingsverzoek van de werkgever, verzoekt werknemer bij tegenverzoek de uitbetaling van zijn niet-genoten vakantiedagen. Hij gaat uit van 25 vakantiedagen per jaar. Werkgever voert aan dat de vakantiedagen op verzoek van werknemer geschrapt zijn omdat hij zelf zou hebben gezegd dat “hij er niets aan had”. Vanwege een virus in de computersystemen van werkgever, is er geen tot weinig administratie meer over met betrekking tot de registratie van de vakantiedagen.

Rechtbank, Hof, Hoge Raad

De kantonrechter oordeelt dat er niet afgeweken kan worden van artikel 7:640a BW waarin staat dat werknemer aanspraak kan maken op de minimum vakantiedagen. Alleen bij schriftelijk overeenkomst kan van de vervaltermijn afgeweken worden en die is er niet tussen werknemer en werkgever. Het hof bevestigt dit en is van oordeel dat werkgever niet kan bewijzen dat hij er alles aan heeft gedaan om werknemer op vakantie te laten gaan. Op werkgever rust de bewijslast om aan te tonen dat hij zorgvuldigheid heeft betracht om de werknemer in staat te stellen zijn jaarlijkse vakantie op te nemen.

Ook de Hoge Raad gaat mee in het oordeel van kanton en hof. De Hoge Raad gaat bij haar uitspraak uit van Europese wetgeving en het zogenaamde “Max Plank-arrest” waarin de zorg- en informatieverplichting van de werkgever is vastgelegd. Werkgever vangt derhalve bot en moet de verlofdagen alsnog uitbetalen.

NOVO’s tip

Een belangrijke uitspraak, zeker nu we in de vakantieperiode zitten, of dit er in ieder geval voor veel werknemers aan zit te komen. Stuur een reminder naar je werknemers voor het opnemen van de wettelijke vakantie en leg alles goed vast! In ieder geval dient een werkgever aan te kunnen tonen dat hij zijn werknemers tijdig heeft gewezen op het vervallen van de wettelijke vakantie aanspraken. Doet de werkgever dan niet, dan blijven ze staan. En zoals je in deze uitspraak leest, kan een slechte administratie van de werkgever niet voor rekening en risico van de werknemer komen, zelfs niet met bewijs van verklaringen! Wilt u meer over vakantiedagen? Laat het ons weten. U kunt ons telefonisch bereiken via 076-2056040 en per mail: info@novo-advocatuur.nl