ZZP’er of werknemer en eenzijdige wijziging

ZZP’er of werknemer en eenzijdige wijziging

De positie van de ZZP’er staat tegenwoordig wel erg veel op de kaart. Niet alleen qua wetgeving, maar ook in de rechtspraak, hoef je maar met je ogen te knipperen, of er is weer iets nieuws. Zo ook met deze casus. Want hier heeft werkgever ernstig verwijtbaar gehandeld door een overeenkomst van een senior medewerker eenzijdig te wijzigen.

Overgang

De situatie is als volgt. Werknemer is sinds 1 november 2002 in dienst bij werkgever als developer. Eind 2004 heeft werknemer zijn arbeidsovereenkomst opgezegd en aansluitend daarop is er tussen partijen een nieuwe “arbeidsovereenkomst” overeengekomen. Deze is met terugwerkende kracht per 1 januari 2004 gaan lopen. Deze overeenkomst heeft alle kenmerken van een overeenkomst van opdracht namelijk dat er een uurtarief (elke keer circa 85 euro) overeen is gekomen, werknemer geen recht heeft op vakantietoeslag en pensioen en dat de overeenkomst duurt “zolang er een opdracht is”. Vanaf dat moment werkt werknemer aan verschillende opdrachten.

Per 1 mei 2021 zegt klant X van werkgever op en wijzigt werkgever eenzijdig de overeenkomst naar vast 36 uur per week (in plaats van opdracht-gerelateerd waarbij hij gemiddeld 50 uur per week werkte), tegen een bruto maandsalaris van € 6.435 per maand (terwijl hij hiervoor met het uurtarief vele malen meer verdiende) , te vermeerderen met 8% vakantietoeslag, 25 vakantiedagen per jaar én deelname aan de pensioenregeling. Werknemer wil duidelijkheid over zijn overeenkomst en weigert de verplichte trainingen te volgen. Op 5 november 2021 legt werkgever hem daarover een loonstop op.

Vorderingen

Werkgever verzoekt de kantonrechter een ontbinding van de arbeidsovereenkomst op de e-, d-, g-, dan wel i-grond. Werknemer verzoekt de rechter een verklaring voor recht dat zijn arbeidsomvang 149,33 uur per maand is, zijn bruto-uurloon €86,25 is, en zijn bruto maandsalaris per 1 januari 2021 op € 12.879,21 uitkomt.

Uitspraak

De kantonrechter oordeelt als volgt. Partijen twisten niet over de omvang van de arbeid. Deze stelt de rechter vast aan de hand van artikel 7:610b BW. Werkgever heeft ook niet het uurtarief betwist. Nu werkgever geen vaste urenomvang heeft aangeboden, kan de vordering van €12.879,21 bruto per maand ook worden toegewezen. De kantonrechter stelt vast dat werknemer een enorm loonoffer heeft moeten maken, zonder dat werkgever een overgangsregeling heeft aangeboden.

Op zitting is gebleken dat partijen niet meer door een deur kunnen en herstel van de arbeidsrelatie daarom niet in de rede ligt. Werkgever heeft de overeenkomst van werknemer eenzijdig gewijzigd terwijl daar geen eenzijdig wijzigingsbeding aan ten grondslag lag. Het niet-aanbieden van een vaste urenomvang heeft de relatie nog meer op scherp gesteld.

Vergoedingen

De kantonrechter zal dan ook de arbeidsovereenkomst ontbinden met een toekenning van de transitievergoeding (€ 80.172,22 bruto) en een billijke vergoeding van € 36.500 en € 75.998,27 aan achterstallig salaris.

NOVO’s tip

De grote verschillen tussen overeenkomsten van opdracht en arbeidsovereenkomst zij  er altijd al, maar als je dan een wijziging door wilt voeren, maakt een overgang het nóg lastiger moeilijker. Duidelijkheid en schriftelijk afspraken vastleggen is daarom des te belangrijker. Wilt u meer weten over zzp-constructies of werknemerschap? Neem dan contact op met NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht via  info@novo-advocatuur.nl of 076-2056040.