Twee voor de prijs van één: de ZZP’er

Heerlijk soms, hoe de rechters verschillende criteria aanhouden. Vandaag niet één, maar twee uitspraken over zzp’ers met eigen profilering, met twee verschillende uitkomsten: één heeft een arbeidsovereenkomst, de ander is en blijft ZZP’er…

Allereerst de ZZP’er die toch een arbeidsovereenkomst bleek te hebben.

Deze zaak lag bij Hof Den Bosch. Het gaat om een medewerker die sinds 18 oktober 2022 als ZZP servicemedewerker op contract staat tegen een all-in honorarium van € 24.50 per uur. De ZZP’er verrichtte deze werkzaamheden vanuit zijn eenmanszaak, factureert maandelijks met de melding op zijn facturen dat de ZZP’er gebruik maakt van de kleine ondernemingsregeling (KOR). Op 10 juli 2023 wordt er een nieuwe overeenkomst tussen partijen gesloten, met de kop “ZZP stageovereenkomst”. Kort daarna wordt er een derde overeenkomst gesloten tussen partijen, genaamd “Overeenkomst van Opdracht”. Verweerder zegt op 4 september de overeenkomst op, omdat de ZZP’er het te beveiligen object had verlaten.

De ZZP’er laat het er niet bij en vordert (ook in hoger beroep) een verklaring voor recht dat hij op basis van een arbeidsovereenkomst werkzaam was, derhalve recht op loon had en het gegeven ontslag van 4 september nietig is. Het hof gaat in het relaas van de ZZP’er mee en geeft aan dat – om te kijken of een overeenkomst dient te worden beschouwd als een arbeidsovereenkomst – afhang van alle omstandigheden van het geval, in onderling verband gezien. Hierbij dient meegenomen te worden dat de beveiliger een eigen website heeft en zelf bij de Kamer van Koophandel staat ingeschreven. Daartegenover staan diverse punten die juist weer op een arbeidsovereenkomst duiden, zoals .

“Het hof overweegt allereerst dat de mogelijke verschillen in rechtspositie tussen de werknemers in dienst van verweerder en de zzp’ers die voor verweerder werken in hoge mate worden gerelativeerd door het feit dat er zeer weinig in loondienst zijnde medewerkers feitelijk op te beveiligen locaties werken. (…) De meeste medewerkers op locaties, aldus [verweerster c.s.] , waren zzp’ers. (…) Het hof concludeert op grond hiervan dat het feitelijke beveiligingswerk op de locaties bijna uitsluitend door zzp’ers werd verricht.”

Ook qua vervanging en het intekenen op werk, komt het hof tot de conclusie dat onduidelijk is waar de verschillen tussen de medewerkers in loondienst en die, die op basis van ZZP werken, in zitten.

Het hof komt dan ook op grond van de voorgaande overwegingen en omstandigheden, in onderling verband en samenhang bezien, tot het oordeel dat er sprake is van arbeidsovereenkomsten en niet van overeenkomsten van opdracht.

Daarvan uitgaande is er dus sprake van een arbeidsovereenkomst en kan verder geoordeeld worden dat het ontslag op staande voet niet rechtsgeldig is. Er wordt een tussenbeschikking gegeven waarbij partijen een bewijsopdracht krijgen teneinde een juiste berekening van de toe te wijzen vorderingen te kunnen maken.

De ZZP’er als sociaal werker.

De tweede uitspraak komt van de kantonrechter te Leiden. Deze kwestie ziet op een medewerker die van de gemeente opdrachten gekregen heeft om de opvang van ontheemde Oekraïners te organiseren. Medewerker werkt daarbij sinds 2021 als zelfstandige, met een handelsnaam.

Sinds 11 november 2023 werken partijen samen, waarbij de overeenkomst die hieraan ten grondslag ligt door de medewerker is opgesteld, waarin een uurtarief wordt overeengekomen, benoemd wordt dat zij uitdrukkelijk niet beogen een arbeidsovereenkomst aan te gaan en wensen te contracteren op basis van een overeenkomst van opdracht. De overeenkomst wordt tot 3 maal verlengd. Een vierde verlenging zou plaats vinden op basis van een nieuw contract dat door verzoeker werd opgesteld, maar waarbij ander voorwaarden genoemd worden. De gemeente reageert daarop dat dit niet de afspraken zijn (zoals looptijd, voorwaarden, reiskosten, enzovoorts). Een aangepaste overeenkomst volgt evenwel niet, ook niet na reminders. Verzoeker stelt dat er een nieuwe overeenkomst is aangegaan en als dat niet zo zou zijn, er in ieder geval sprake zou zijn van een arbeidsovereenkomst met alle (financiële) gevolgen van dien.

De kantonrechter sluit aan bij de criteria uit het Deliveroo arrest en pelt langs die criteria in onderhavig geschil (aard en duur van de werkzaamheden, wijze waarop werkzaamheden en werktijd bepaald worden, inbedding van het werk, of het werk persoonlijk dient te worden verricht en hoe het contract met elkaar tot stand is gekomen, zoals ook beloning en wijze van uitkering, commercieel risico en hoe de medewerker zich in het economisch verkeer gedraagt).

De kantonrechter komt op basis van toetsing aan deze punten tot het oordeel dat er géén sprake is van een arbeidsovereenkomst. Partijen hebben zich – aldus de kantonrechter – meer als opdrachtgever en opdrachtnemer gedragen dan als werkgever en werknemer. Ook het feit dat medewerker zich op Linkedin en overigens profileert als ondernemer speelt daarbij een rol.

NOVO’s tip

Twee zaken waarbij een medewerker zich toch ook zakelijk commercieel profileert als zelfstandige (KvK, handelsnaam en website enerzijds en Linkedin, profilering, zlef onderhandelen anderzijds), en toch twee zaken waarbij de conclusie anders luidt. Het evrschil zit hem met name in de wijze van zelfstandigheid. Daar waar de beveiliger vooral lijdend was, was de sociaal werker juist vooral leidend. Dat lijkt in deze uitspraken doorslaggevend te zijn en geeft eens te meer de crux aan van een eenduidige regeling over wanneer welk criterium doorslaggevend moet zijn. wilt u weten wat wel of niet kan en welke risico’s er spelen? Neem contact op met NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht. Je kunt ons bereiken op de mail via info@novo-advocatuur.nl en telefonisch op 076-2056040.

 

.