Beroep tegen afwijzing ontslagverzoek door UWV: ontbinding op a-grond toegewezen

Onderstaand bericht is geschreven door Aranka de Voogd en gepubliceerd door SDU Opmaat Arbeidsrecht op 13 april 2016.

De kantonrechter oordeelt dat de werkneemster terecht niet is herplaatst in een functie. De functie is niet als passend aangemerkt vanwege harde benoemingseisen voor wat betreft opleiding en onderwijsbevoegdheid. Er is geen sprake van willekeur. Werkgever is een kleine werkgever als bedoeld in de Ontslagregeling. Geen toepassing van de overbruggingsregeling kleine werkgevers ex. art. 7:673d BW, juncto art. 24 Ontslagregeling, omdat op een van de drie punten niet aan de criteria werd voldaan. Geen ruimte voor interpretatie van de jaarcijfers. Geen toepassing van de 50-plus regeling ex art. 7:673a BW voor de berekening van de transitievergoeding.

Ontslagaanvraag UWV
Bedrijfseconomische omstandigheden
Werkneemster is in 2000 in dienst getreden bij werkgever als MT-lid. In september 2015 heeft werkgever een ontslagaanvraag bij het UWV ingediend op grond van bedrijfseconomische omstandigheden (artikel 7:669 lid 3 onder a BW). Het UWV heeft op 20 november 2015 beslist dat werkgever voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat haar financiële situatie slechter was geworden en dat ontslagaanvraag nodig was om een positieve wending te geven aan de negatieve financiële situatie. Het UWV was evenwel niet overtuigd dat werkgever werkneemster niet kon herplaatsen. Werkneemster stelde namelijk dat er wel passende functies waren waarin zij herplaatsbaar zou zijn. Werkgever stelde zich echter op het standpunt dat werkneemster hiervoor ongeschikt zou zijn. Het UWV oordeelde in deze uiteindelijk dat zij objectieve toetsbare criteria miste, zoals bijvoorbeeld de uitslag van een assessment, waardoor werkgever aannemelijk kon maken dat de functie niet passend was (al dan niet met scholing) voor werkneemster en wel voor anderen.

Werkgever stelt vervolgens beroep in tegen de afwijzing.

Verzoek en verweer bij de kantonrechter
De werkgever verzoekt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst op de a-grond te ontbinden. Zij stelt dat herplaatsing binnen redelijke termijn niet mogelijk is. Daarbij wordt opgemerkt dat werkneemster tevens heeft geweigerd aan een assessment deel te nemen, alsook dat werkneemster zelf heeft medegedeeld dat een functie voor haar niet passend zou zijn. 

Werkneemster stelt zich op het standpunt dat er geen sprake is van zwaarwegende bedrijfseconomische omstandigheden. Werkgever zou daarnaast ook deel uit maken van een groep, waardoor de cijfers van die groep moeten worden beoordeeld. Werkgever zou zich evenmin hebben ingespannen voor de herplaatsing van werkneemster.

Beoordeling kantonrechter
Bedrijfseconomische omstandigheden
De kantonrechter oordeelt dat werkgever voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat er sprake is van bedrijfseconomische omstandigheden. Daarbij oordeelt de kantonrechter dat werkgever geen onderdeel uitmaakt van een groep als bedoeld in artikel 1 lid e Ontslagregeling en artikel 2:24b BW. Tevens is onvoldoende gebleken dat er sprake zou zijn van een economische eenheid, doordat er geen centrale leiding dan wel feitelijke zeggenschap is aangetoond tussen de verschillende rechtspersonen in de groep.

Herplaatsing
Wat betreft de passende functie waar werkneemster naar eigen oordeel in herplaatst kan worden, merkt de kantonrechter op dat voor de invulling van het begrip passende functie, gekeken dient te worden naar artikel 9 lid 3 van de Ontslagregeling. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft werkgever ten aanzien van de eerste functie voldoende objectief onderbouwd dat deze functie niet passend is voor werkneemster. Zo kan werkneemster niet voldoen aan de ‘harde’ functie-eisen. Een assessment verandert daar niets aan. Dat geldt ook ten aanzien van de tweede door werkgever aangeboden functie. Zodoende komt de kantonrechter – anders dan het UWV - tot het oordeel dat werkneemster niet binnen redelijke termijn herplaatst kan worden (al dan niet met scholing). De kantonrechter wijst de het ontbindingsverzoek toe.

Vergoeding
Nu op 1 juli 2015 de Wet Werk en Zekerheid in werking is getreden, kan de kantonrechter niet, zoals door werkneemster verzocht, een vergoeding op grond van de kantonrechtersformule toekennen. Op grond van de nieuwe wet is de werkgever ingevolge artikel 7:673 lid 1 BW een transitievergoeding verschuldigd indien de arbeidsovereenkomst ten minste 24 maanden heeft geduurd. In dat verband heeft werkneemster subsidiair betoogd dat zij in aanmerking komt voor de overbruggingsregeling voor werknemers ouder dan 50 jaar als bedoeld in artikel 7:673a lid 1 BW. Hierin kan zij echter niet worden gevolgd. Immers, zo blijkt uit het tweede lid van dat artikel, is de regeling niet van toepassing voor werkgevers die minder dan 25 medewerkers in dienst hebben, zoals bij werkgever het geval is.

Overbruggingsregeling transitievergoeding kleine werkgevers
Werkgever stelt zich op het standpunt dat zij voldoet aan de vereisten in artikel 7:673d BW, juncto artikel 24 Ontslagregeling en artikel 8 Regeling UWV ontslagprocedure, en dat daarbij de verklaring van de accountant omtrent de interpretatie van de bedrijfsresultaten meegenomen dient te worden. De kantonrechter oordeelt dat de Ontslagregeling echter geen ruimte biedt om tot een alternatieve wijze van het vaststellen van bedrijfsresultaten te komen. Dit zou namelijk te zeer in strijd zijn met de rechtszekerheid die een werknemer kan ontlenen aan de Ontslagregeling omdat het zou kunnen leiden tot het standpunt van de werkgever dat het bedrijfsresultaat weliswaar positief is, maar dat rekening moet worden gehouden met bijzondere (boekhoudkundig onderbouwde) omstandigheden die er toe moeten leiden dat het resultaat tòch als negatief moet worden aangemerkt, waartegen een werknemer vervolgens moeilijk verweer zou kunnen voeren.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 30 maart 2016, ECLI:NL:RBZWB:2016:1838

Bron: Opmaat_Arbeidsrecht, nieuwsbericht 2016/210